Imiona świętych Perpetuy i Felicyty są wspominane w wielu modlitwach stosowanych podczas ceremonii Mszalnych. Ich święto przypada na dzień 7 marca. Warto dokładnie poznać ich życie, aby zrozumieć, dlaczego zostały nazwane bohaterkami wiary. W niniejszym artykule przedstawimy Państwu życie Perpetuy i Felicyty. Wszystkie informacje dotyczące życia kobiet pochodzą z pamiętnika więziennego spisanego przez Perpetuę oraz naocznego świadka.
Perpetua pochodziła z bogatej rodziny i mieszkała w Kartaginie. Jako młoda kobieta została oskarżona o wyznawanie chrześcijaństwa i wraz z innymi podejrzanymi aresztowana. Więźniowie mieli prawo do odwiedzin. Jedną z najczęściej odwiedzających kobietę osób był jej ojciec, który próbował namówić ją do porzucenia wiary i tym samym uratowanie życia. Jednak bezskutecznie, kobieta była całkowicie oddana wierze, a wśród więźniów wyróżniała się szczególnie głębokimi przekonaniami. Ważny jest również fakt, że kobieta miała maleńkiego synka, którego przynoszono jej wyłącznie na karmienie.
Kup książkę Aniołowie w wizjach mistyczek
Podczas pobytu w więzieniu, Perpetua miała trzy wizje. Podczas pierwszej zobaczyła swoją drogę po drabinie symbolizującą męczeństwo. Pod drabiną leżał smok, po bokach znajdowały się narzędzia do tortur, a na szczycie czekał na kobietę niebiański ogród, w którym spotkała siwego człowieka odzianego w pasterski strój - był nim Jezus Chrystus.
W kolejnej wizji Perpetua zobaczyła swojego brata, który zmarł młodo. Próbował on napić się wody z basenu, jednak nieudolnie, ponieważ brzegi basenu były zbyt wysokie. Od tej pory święta rozpoczęła gorliwe modlitwy o ulgę w jego cierpieniach. Efektem tego była kolejna wizja, w której brzegi basenu zostały obniżone, tak że brat mógł napić się wody. W ostatniej wizji Perpetua stoczyła walkę z szatanem w postaci Egipcjanina. Przed walką została namaszczona oliwą, a po zwycięstwie otrzymała nagrodę w postaci zielonej gałęzi ze złotym jabłkiem.
Felicyta była niewolnicą Perpetui, która namówiła ją na porzucenie pogaństwa i wyznawanie wiary. Wraz z kobietą została aresztowana i osadzona w więzieniu. Ze względu na to,że Felicyta była w ósmym miesiącu ciąży nie mogła zostać stracona. W więzieniu urodziła córeczkę, którą adoptował inny chrześcijanin.
Sprawdź naszą ofertę figur na Wielki Post
Święte wraz z innymi więźniami były przetrzymywane w rzymskim więzieniu, gdzie czekały na wyrok. Nie dbano tam o jakiekolwiek warunki egzystencjalne. Część cel nie miała dostępu do światła, a wszędzie panował zaduch i unosił się fetor.
Egzekucja odbyła się prawdopodobnie 7 marca 203 roku, dlatego tego dnia obchodzone jest wspomnienie liturgiczne obu kobiet. Ich stracenie miało nastąpić na arenie, gdzie wpuszczone zostały dzikie zwierzęta. Przed procesem kobiety przyjęły chrzest, a wszyscy niewolnicy wymienili się pocałunkiem pokoju.
Podczas polewania wodą głowy, katechumeni kierowali do Boga modlitwy prosząc o wytrzymałość cielesną, aby mogli godnie znieść męki. Wpuszczone na arenę zwierzęta okazały się mało drapieżne, dlatego nie zabiły kobiet, a jedynie mocno je poraniły. Aby dokończyć egzekucję kobiety dobito maczetami.