Wspomnienie liturgiczne św. Stanisława Kostki obchodzimy 18 września, tuż po rozpoczęciu roku szkolnego, ponieważ jest on patronem dzieci i młodzieży. Upraszamy go wtedy o błogosławieństwo dla najmłodszych na czas nauki.
Stanisław Kostka herbu Dąbrowa urodził się w 1550 roku w Rostkowie koło Płocka jako syn kasztelana zakroczymskiego i miał pięcioro rodzeństwa. Wychowany został w pobożności, którą wpoiła mu przede wszystkim matka. Do 14 roku życia Stanisław pobierał nauki w domu rodzinnym.
Po tym czasie został wysłany z bratem Pawłem na dalsze kształcenie do Collegium Nobilium w Wiedniu. Wówczas częstą praktyką było wysyłanie dzieci ze szlacheckich rodzin na naukę za granicę. Stanisław dzięki dobrej znajomości łaciny i greki został od razu przyjęty na trzeci rok gramatyki. Stał się wzorem pracowitego i sumiennego ucznia.
Kup figurę Św. Stanisława Kostki!
W Wiedniu chłopak spędzał większość wolnego czasu na modlitwie, lekturze oraz zadawaniu sobie pokuty m.in poprzez biczowanie się. Nauka, praktyki pokutne i intensywne życie wewnętrzne, prawdopodobnie doprowadziły do choroby Stanisława. Kiedy chłopiec był bardzo chory, a nie mógł otrzymać Wiatyku, ukazała mu się św. Barbara, patronka dobrej śmierci w asyście dwóch aniołów, która to przyniosła mu ów Wiatyk. Następnie Świętego nawiedziła Matka Boża trzymająca dzieciątko Jezus - od niej chory doznał cudownego uleczenia.
Po niezwykłym uzdrowieniu Stanisław według polecenia Matki Bożej postanowił wstąpić do zakonu, na co zgody nie wyraził jego ojciec. W desperacji chłopak postanowił uciec do Augsburga, aby tam przywdziać szaty jezuity. Tam nie zastał jednak prowincjała, któremu miał zostać polecony, więc udał się do Dylingi, gdzie doceniono jego pracowitość i pobożność, dlatego został skierowany do Rzymu.
Do miasta dotarł pod koniec września 1567 roku, natomiast 28 października św. Stanisław Kostka został przyjęty jako kandydat do zakonu jezuitów. Życie Świętego dalej nie było spokojne, gdyż ojciec chłopaka chciał za wszelką cenę zabrać syna z klasztoru. Jednak dzięki modlitwie, na początku 1568 roku przełożeni zakonu pozwolili Stanisławowi złożyć śluby zakonne.
Zobacz grę planszową dla całej rodziny Boży Wyścig!
Nie dane mu było cieszyć się długo duchowieństwem, ponieważ nagle w sierpniu 1568 roku ponownie zachorował. Młody zakonnik zmarł dokładnie w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, tuż po północy, tak jak sobie to wcześniej wymodlił.
Według świadka zdarzenia, ojca Warszewickiego, gdy podano Stanisławowi różaniec jego twarz zajaśniała blaskiem, a on powiedział ?Widzę NMP z orszakiem świętych, którzy po mnie przychodzą?. Pochowany został we wspólnym grobie pod kościołem św. Andrzeja w Rzymie na Kwirynale. Dwa lata później otwarto trumnę, w której jak się okazało spoczywało nietknięte rozkładem ciało św. Stanisława.
Po śmierci Stanisławowi oddawano cześć i otaczano jego osobę kultem, co skłoniło jezuitów do wszczęcia postępowania w celu wyniesienia go na ołtarze. W 1606 roku papież Paweł V wydał ustną zgodę na jego publiczną cześć w Kościele, co oznaczało jego beatyfikację. Następnie poczyniono starania o jego kanonizację i tak 31 grudnia 1726 roku papież Benedykt XIII ogłosił go świętym.