Św. Szczepan to bez wątpienia pierwszy w historii Kościoła męczennik, który był diakonem wybranym do pomocy w głoszeniu Słowa Bożego. W drugi Dzień Świąt Bożego Narodzenia, czyli 26 grudnia katolicy wspominają św. Szczepana.
Święty Szczepan, będący patronem woźniców, murarzy i krawców, przedstawiany jest w ikonografii jako młodzieniec ubrany w dalmatykę i dzierżący w ręku księgę oraz kamień. Zwykle o łaskę świętego Szczepana prosi się podczas bólów głowy, opętania lub w modlitwie o dobrą śmierć.
Jak podają Dzieje Apostolskie św. Szczepan był jednym z siedmiu diakonów, którzy sprawowali opiekę nad wdowami i ubogimi. Niewiele jednak wiadomo na temat jego życia, gdyż wzmianki o nim pojawiają się dopiero w momencie, gdy zostaje wybrany na diakona. Święty, który pragnął zreformowania judaizmu, żarliwie, z pasją i niezłomną wiarą głosił Ewangelię.
Szczepan odznaczał się nieprzeciętnym zaangażowaniem i ogromnie przyczyniła się do rozpowszechniania Słowa Bożego, gdyż wiele miejsca w swojej Ewangelii poświęca mu św. Łukasz. Wierny towarzysz Pawła Apostoła podaje, że św. Szczepan czynił wiele cudów, znaków i godnie reprezentował postulaty Boże.
Zobacz książkę Historia Kościoła Katolickiego w Polsce tutaj.
Narażając się Żydom, św. Szczepan został oskarżony o bluźnierstwo. Podburzono lud przeciw niemu i postawiono przed Sanhedrynem, gdzie wygłosił żarliwe przemówienie.
Broniąc siebie i swojej wiary, nie omieszkał wypowiedzieć oskarżycielski słów w stronę Żydów, którzy spostrzegli, że twarz jego do złudzenia przypomina anielskie oblicze. Na koniec dodał, że widzi rozpostarte niebiosa, a w nich Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Ojca. Tym samym rozwścieczył tłum, który wyprowadził go za miasto i ukamienował.
Św. Szczepana uznaje się za jednego z pierwszych mistyków, gdyż widział otwarte niebo. Był też propagatorem działalności charytatywnej na rzecz społeczeństwa, a jest to po dziś dzień jedna z kluczowych ról Kościoła.
Polecamy ikonę Św. Szczepana - zobacz tutaj.
Nie wiadomo dokładnie, dlaczego akurat 26 grudnia jest dniem, w którym katolicy wspominają świętego Szczepana. Jego kult narodził się niezwłocznie po jego męczeńskiej śmierci, ale szybko potem nastąpiło masowe prześladowanie chrześcijan i jego grób został znaleziony dopiero w 415 roku.
Obecnie szczątki Świętego znajduje się w Bazylice św. Wawrzyńca w Rzymie. Interesujące wydają się staropolskie zwyczaje związane z kultem świętego Szczepana. W dzień Świętego podczas Mszy rzucano zboża, na znak upamiętnienia męczeńskiej śmierci diakona. Kultywowano też tradycję w czasie, której smarowano deski przybite do belek stropowych miodem, następnie rzucano na nie zboże i jeśli przylegało ono, to zwiastowało to udane zbiory.
Święty Szczepan nie ugiął się i był zawsze wierny Bogu, wolał ponieść męczeńską śmierć niż zaprzestać głoszenia Ewangelii i odrzucić bliskie jego sercu idee. Podobizna świętego Szczepana, podobnie jak pozostałych Świętych, widnieje na wielu ikonach, medalikach i obrazach.