24 czerwca Kościół przeżywa Uroczystość Narodzin Jana Chrzciciela. Tylko on cieszy się takim przywilejem w naszym Kościele - u wszystkich innych świętych jako święto (wspomnienie) obchodzimy dzień ich śmierci - narodzin dla nieba.
Jan (z hebr. Bóg jest łaskawy) był długo oczekiwanym dzieckiem starców Zachariasza i Elżbiety. Urodził się na pół roku przed Jezusem prawdopodobnie w wiosce Ain Karim. Elżbieta była krewną Marii z Nazaretu (Matki Bożej), a według Ewangelii na wizytę brzemiennej Marii "poruszyło się dzieciątko w Jej łonie" "było to swoiście pierwsze proroctwo Największego z Proroków" już w łonie swej matki rozpoznał boską obecność w brzemiennej Marii.
"Dziecię rosło i umacniało się w duchu i przebywało na miejscach pustynnych aż do czasu ukazania się swego w Izraelu" (Łk 1, 80) Gdzie byli w tym czasie rodzice Jana? Możemy podejrzewać że odeszli wcześnie, a sam Jan żył jako pustelnik. Swoją działalność podjął w wieku 30 lat, kiedy to według prawo mógł występować publicznie i nauczać.
Jan podczas swego nauczania podkreślał niewystarczalność przynależności do potomstwa Abrahama, nawołując do pokuty i wewnętrznej zmiany. Na znak takiej dyspozycji udzielał chrztu wodą. Tłumy gromadziły się wokół niego podejrzewając, że to on jest zapowiadanym Mesjaszem.
On jednak zaprzeczał: "Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie: ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów" (Mt 3, 11).
Na prośbę Jezusa, Jan udzielił mu chrztu świadcząc o nim "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" (J 1, 29).
Jan został stracony. Herod na prośbę swej żony rozkazał katowi ściąć Proroka i przynieść jego głowę na misie.
Sam Jezus wystawił najlepsze świadectwo Janowi: "Coście wyszli oglądać na pustyni? (...) Proroka zobaczyć? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: Oto ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby Ci przygotował drogę. Zaprawdę powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela" (Mt 11, 7-11; Łk 7, 24-27).
Największy spośród zrodzonych z niewiast jest patronem wielu zakonów, mnichów, dziewic, pasterzy i stad, kowali, krawców, kuśnierzy, rymarzy, abstynentów, niezamężnych matek, skazanych na śmierć. Jest orędownikiem podczas gradobicia i epilepsji.